"Love is not what you say, Love is what you do"
September 2016
Nu we zijn aangekomen op wat waarschijnlijk onze laatste stop van Brazilië zal zijn, kijk ik eens terug op het afgelopen half jaar waarin we in dit prachtige land mochten zijn. Brazilië is een land met de ruimhartigste en meest behulpzame mensen die ik ooit heb ontmoet. Ik voel me haast beschaamd als ik terugdenk aan de vele onvoorwaardelijke hulp die we hier hebben ontvangen, zonder dat we daar iets tegenover konden terugdoen. Helaas is Brazilië ook een land van uitersten: schandalig rijke, graailustige en corrupte politici doen grote delen van de arme bevolking veel onrecht aan. Het is oneerlijk en onnodig. "Altijd gaat het dan weer om het vergaren van bezit, nog meer bezit en nog groter bezit." We spreken met Lauro, een man die verschil maakt.
RedMax valt op dit moment onder de afdeling opvang van het Oceanografisch Museum. Langs deze onherbergzame kust van Brazilië is Lauro’s steiger de enige en zeer welkome schuilplaats in de wijde omtrek. We zijn zelfs van allerlei gemakken voorzien: water, internet en bewaking.
Naast opvang aan vermoeide zeezeilers, biedt Lauro in het Oceanografisch Museum ook onderdak aan gewonde pinguins, albatrossen, schildpadden, stormvogels en zeeleeuwen. Het revalidatiecentrum met de twee zwembaden ligt vlak naast onze steiger. Elke dag gaan we even kijken bij onze mede-logees, twee parmantige pinguïns, twee furl seals en een onvermoeibaar onderwaterzwemmende zeeleeuw. Hij doet zijn rondjes al 23 jaar in dit opvangcentrum en is daarmee het enige dier dat niet in vrijheid kan worden teruggezet.
Behalve aan waterlui, biedt Lauro ook hulp aan kansarme jongeren. In diverse werkplaatsen in Rio Grande do Sul kunnen zo'n 300 jongeren van 14-17 jaar een ambacht leren, waardoor ze zicht krijgen op werk en een eigen inkomen.
"I have nothing", zegt hij. "No house, no car, I spend all my money on the musea and the projects for the young people. I am a free man, because I have no possession". Ja, wij begrijpen hem. Bezit maakt ook onvrij.
We zitten in het deckhouse van de RedMax. Het is een bijzondere ontmoeting met een bijzondere man. Een man die in zijn eentje voor veel mensen en dieren echt verschil maakt. Niet voor de hele wereld, maar wel een wereld van verschil voor die ene jongen of die ene zeeleeuw.
Het gesprek met Lauro leert me weer bewust te zijn van de vraag die ik mezelf had opgelegd wekelijks aan mezelf te stellen, maar nu al een tijdje in het vergeten-kastje heeft gestaan:
"Wie wil ik zijn?". En het antwoord daarop is altijd voelbaar en nabij. Liefde. Liefde is alles.
In onze eigen kleine omgeving kunnen we allemaal het verschil maken, net als Lauro. Niet voor de hele wereld, maar wel voor dat ene kind, je geliefde, de vuilnisman, de hond, cassière of dakloze..
Dankjewel Lauro en dankjewel Brazilië voor alle hartverwarmende en waardevolle indrukken die wij hier mochten opdoen. Het heeft ons nog rijker gemaakt en niemand neemt ons dat ooit af!