Overtocht Red Max van La Trinité-sur-Mer, Bretagne naar Lissabon, Portugal
Afstand rechte lijn: 700 mijl, gezeilde afstand bijna 800 mijl
CREW:
Bas NL, Theo NL, Klaas NL en Ilan BE
Op maandag 4 mei ligt Red Max tussen enkele beroemde Franse zeilboten, zoals de America’s Cupper FRANCE en de nieuwe class 60 SAFRAN met foils, te wachten op beter weer en op een test van de nieuwe Raymarine autopilot.
Nadat het giro kompas van de Raymarine op een grotere afstand van het elektronische kompas van B&G was verplaatst, gaf installateur Xavier het groene licht om te vertrekken.
Helaas, windkracht 8 voorspelling voor dinsdag maakte dat we dan nog maar een dagje van de ‘fruits de mer’ van Bretagne bleven genieten.
Op woensdag 7 mei zijn we ’s morgens om 11.00 uur uit gevaren.
Buiten in de golf van Quiberon passeerden we het Franse volschip de Belem.
Eenmaal uit de luwte van Belle Ile, rolden in de ruwe Golf van Biskaje flinke golven van 4 meter onder ons door. Met 30 knopen wind konden we een dag en nacht doordenderen tot halverwege de Golf.
Daarna zakte de wind en begon uit het zuid-oosten te blazen.
Met halve wind konden we een dag flink doorzeilen richting La Corunha en kaap Finisterre, onder urenlange begeleiding van een enorme school dolfijnen.
Ook een vermoeide zwaluw kwam een uurtje op mijn leesbril meeschommelen.
Helaas voordat we er de volgende dag naderden draaide de wind vol op kop en met windkracht 7 hadden we een aantal flinke golven voor de boeg.
Op 9 mei waren we gerond, maar de wind kakte eruit, dus moest de bromtol ons vooruit helpen.
Diezelfde nacht zijn we Bayona binnengelopen voor diesel en ’s morgensvroeg “shit, shave and shower” om daarna weer goedgemutst door te zeilen.
Helaas de wind was op en zat in de kont.
10/11 mei werd er relaxed gevaren met mooi weer en soms voldoende wind om te ‘vlinderen’.
Ilan kon het niet laten en wilde dan maar aan de giek gaan hangen om te ‘dippen’.
Een enorme hoge lange oceaan deining maakte er met een prachtige ondergaande zon, net voor we bij Cascais de hoek omgingen, nog een feestje van.
In het donker doemde dan de grote hangbrug met het Christusbeeld op, waarna we de vaargeul naar Seixal in konden sturen.
11 mei om 04.30 lagen we tegen een klassiek houten vrachtzeilschip van de Taag afgemeerd.
Om 0.700 uur stond Ilan op om zijn dagelijkse oefeningen te doen, waarna hij gepakt en gezakt vertrok naar het vliegveld, alwaar zijn vliegtuig naar Columbia op hem stond te wachten.
Columbia wilde hij nog een week op een paard doortrekken.
Na een leuke dag en avond in Seixal nam ik afscheid van Klaas en Theo.
Red Max lag klaar, om met een omhoog gebonden kiel op de kant van de werf aan de overkant te worden gezet. De hydraulische cilinder van de kiel lekt en wordt eruit gehaald.
© Red Max photography | Red Max webdesign | RedMax@live.nl