Eind september landden we na een soms lastige maar toch mooie overtocht 700 zeemijlen westwaarts vanaf Fiji tot in Noumea, Nieuw Caledonia. Het aankomstbiertje is weer verdiend.
Onderweg knalden we bijna op een grote Chinese visser, die het nodig vond om vlakbij een grote gele boei in zee te gooien, om dan stoïcijns net voor onze boeg door te varen. Even later kregen we door, dat er een dikke lange nylon draad met lijntjes met vishaken rond onze kiel hing. De Chinezen achterop de vissersbak begonnen te schreeuwen, wij gijpten en voeren terug naar de plastic boei om los te snijden. Na een paar wilde nachten, waarin ‘Bobby the Booby’ ons nog een nacht op de buitenboordkraan vergezelde en het halve achterschip vol scheet, komen we bij het oostelijke rif van NC. We zien hoge groene bergen, met rode aardverschuivingen. Rook in de lucht van de nikkelmijnen en tussen enkele eilanden lijken we nog even in Patagonia te zijn. Noumea daagt op. Eenmaal aan de wal wanen we ons in Frankrijk, sterker het is gewoon Frankrijk, het lijkt wel de Mediterranee en; jippie stokbrood!
Nieuw Caledonia is qua natuur, een groot eiland met hoge bergen van rode zachte steen met het groen van bijzondere planten en bomen en een bevolking niet te vergelijken met de eilanden in de Pacific die wij bezocht hebben.
We zijn hier in Frankrijk beland met heerlijke baguetten, gezellige bistro’s, luxe auto’s en huizen, elegante Franse mensen, maar ook inheemse Kanak vrouwen, die in lange gekleurde soepjurken met elkaar in kringetjes in het stadspark zitten.
En zo blijven we ons verwonderen over al deze prachtige culturen, waarbij we steeds weer even binnen mogen kijken in het leven van de o zo verschillende bewoners van al die mooie landen.
700 mijl van Fiji naar New Caladonia
la Nouvelle Caladonie
© Red Max photography | Red Max webdesign | RedMax@live.nl