MALAYSIA in QUARANTAINE
maart 2020 - februari 2021
Het Corona monster heeft vanaf begin maart de hele wereld in zijn klauwen!
Wat een geluk voor ons, dat we na onze reis naar Nederland nog net op tijd aan boord konden komen om het anker in de betrekkelijk beschutte baai bij Telaga Harbour te laten plonsen. Hier liggen we dan, in het regenseizoen soms half verzopen en in valwinden vanaf de bergen drie keer van onze plek geblazen! We hadden een keer het geluk om net aan boord te zijn, anders had de boot op de rotsen gelegen! Maar goed we drijven nog en leven in een paradijselijke omgeving en kunnen alles kopen wat we voor de boot en onszelf nodig hebben.
Langkawi is een mooi tropisch eiland. We beklimmen bergen, fietsen uren door de jungle vol apen, langs schitterende stranden en naar de supermarkt natuurlijk.
In juni komt de Bella Ciao naast ons liggen met onze Nederlandse vrienden Frits en Reinhilde. Als botenbouwer Frits ons zag klussen kwam die onmiddelijk aanscheuren om te helpen, die vond het heerlijk om met zijn enorme kennis elk technisch probleem te lijf te gaan. We zitten zo eens met happy hour uit te puffen, biertje in de hand, als we de Zuid-Afrikaan Mark in zijn kunststof dinghy langs zien komen. Goh, dat is mooi zucht Frits, nooit geen geplak meer om onze rubber ducks drijvende te houden. Een paar dagen later vraagt Mark waarom we zelf ook niet zo'n bootje zouden bouwen! Hij huurt een werkplaats en de mal van zijn dinghy is er nog! Een en een is twee, Frits laat weten welke materialen we nodig hebben, die laten we voor een deel uit China overkomen en voor we het weten staan we met zijn vieren vanaf september in de snoeihete werkplaats bloed en tranen te zweten.
Uiteindelijk varen we in december vol trots rond in onze zelf gebouwde bootjes, die niet meer lek gaan en niet meer kunnen zinken!
Kerst en nieuwjaar vieren we met oliebollen en muziek bij onze nieuwe Nederlandse vrienden Andre en Ria in hun ongelooflijk open huis met zwembad boven op een berg!
Het zijn voor ons prachtige tijden, maar naar Thailand zeilen mogen we niet, terwijl kinderen en vrienden het erg vervelend hebben en met zelfs dochter Lisette geveld door de Covid-19 virus!
De Bella Ciao is intussen weggezeild richting de Maladiven en de Rode Zee. Wij sjouwen iedere dag met water, diesel en etenswaren voor het komende half jaar waarin we vanaf eind februari naar de Seychellen en uiteindelijk Kaapstad hopen te zeilen.
maart 2020
We hebben weer afscheid genomen van Nederland en België en vliegen weer terug naar Langkawi. Net op tijd, naar later bleek want 1 week later en we hadden Maleisië niet meer binnen gekund vanwege de corona-maatregelen. Wat een geluk!
Bas is weer blij bij z'n bootje terug te zijn en we genieten nog even van het resort-leven bij Rebak marina. Dan gaan we uiteindelijk naar een baai verder, bij Telaga. Daar zullen we de quarantaine tijd gaan 'uitliggen'......
april 2020
Na onze terugkomst uit Nederland gaat Maleisië, net als veel andere landen, een tweetal weken in lockdown. We mogen niet met twee personen in een auto of op de scooter en alleen voor essentiële levensbehoeften mogen we de weg op. Ach, twee weken... denken we, dat is wel te doen. We hebben het gezellig in de baai met de Zwitsers/Duitse Angela en Reto en Monique begint met een hardloopschem, op naar de 10 km. Dat kan alleen in alle vroegte, want als de zon over de bergrand verschijnt, is het echt veel en veel te warm.
Maar, we hebben het goed waar we zijn en genieten van de kleine dingen rondom de marina. Tot slot vieren we Bas z'n verjaardag, maar het biertje op het terras en het lekkere etentje moeten nog even wachten tot na de lockdown.
Bas in Telaga Harbour
In de marina ligt Obsession, een "zusje" van de Red Max
en een prachtig stelletje in bruidstenue
Bas in Telaga Harbour
mei 2020
De maatregelen vanwege de pandemie duren voort, maar omdat er op het eiland Langkawi weinig tot geen covid-gevallen zijn, wordt er al gauw versoepeld mee om gegaan. Dat betekent dat we weer op pad kunnen: we gaan naar de waterval waar we prachtige ..... apen zien, fietsen wat rond tussen de rijstvelden en de moskeen en kunnen hier en daar weer eens een terrasje op zoeken. Helaas zit een reis naar Japan of Vietnam er nu even niet in, want de reiswereld ligt op z'n gat intussen. Onze Zwiterse vrienden besluiten naar Europa terug te vliegen, op dat moment konden ze niet voorzien dat ze het komend jaar niet meer terug naar Maleisië, naar hun boot, zouden kunnen.
We fietsen langs frisgroene rijstvelden
Gelukkig kunnen we overal iets te eten of te drinken kopen
het lijkt haast onwerkelijk
We fietsen langs frisgroene rijstvelden
juni 2020
We hangen aan een boei in een prachtie baai vlakbij Telaga Harbour. Het ondiepe groengekleurde water doet ankers en kettingen opeten en nadat we deze hebben laten controleren, kiezen we dan ook voor een betaalde mooring. De noord-west moesson is intussen begonnen en blaast regelmatig in volle kracht van de bergen naar beneden. Er gaan nogal wat bootjes van hun anker; in totaal zullen we zes boten op de kant dan wel de rotsen zien gaan. Meesttijds zijn het boten die tijdelijk zijn achtergelaten en waarvan de eigenaar door de covid-maatregelen Maleisië niet meer binnenkomt. Ook wij gaan uiteindelijk los van onze boei, de ketting blijkt na acht maanden 'opgegeten'. Gelukkig waren we aan boord en belandden we net niet op de rotsen.
We beklimmen een van de hoogste pieken van Langkawi, dwars door de jungle en het blijkt meer klauteren en klimmen dan wat anders, vooral terug naar beneden is lastig. Het uitzicht was dan wel weer een plaatje gelukkig. Verder korten we de spinnakerboom in, repareren onze profisorische uitlaatreparatie die nog dateert van Patagonia, verzorgen een nest puppies dat is gedumpt bij het strand en gaan regelmatig op pad met Frits en Reinhilde van de Bella Ciao, die ook bij Telaga zijn komen hangen.
er gaan nogal wat bootjes op de rotsen
wij verzorgen een tijdje deze schatjes van gedropte puppies
en onze 'Patagonia'-uitlaat wordt vervangen
er gaan nogal wat bootjes op de rotsen
juli 2020
Soms wordt de schuif boven opengezet en komt het water met bakken vol uit de hemel op ons neer. We vangen veel water op en zo voorzien we ruimschoots in onze dagelijkse behoefte om af te wassen, te douchen en te koken. Door het vocht in combinatie met de hoge temperaturen is het soms net of we in een Turks badhuis leven.
Samen met Frits en Reinhilde bezoeken we o.a. een Chinese tempel in Kuah. De Maleise bevolking is vooral islamitisch, maar een groot deel van de bevolking is van origine Chinees-Maleis en hebben hun eigen cultuur en geloof behouden. Ons valt op dat vooral de Chinezen de ondernemers (de 'werkers') zijn op Langkawi en dit is ook weer terug te zien in hun tempel, waar gebeden kan worden voor voorspoed in zaken en natuurlijk ook ander geluk. Grappig is dat in de Chinese tempel ook is voorzien in een apart tempeltje waar andersgelovigen, zoals bv de Indiërs kunnen bidden tot hun goden.
augustus 2020
Het strand waar wij aan liggen heet Patai Kok en soms vergeet je hoe bijzonder eigenlijk de 'gewone dagelijkse dingen' zijn. Zo zien wij vanuit de kuip iedere ochtend hoe Lizzy, 'onze lizzard', in de vroege ochtend als het strand nog leeg is haar ochtendwandeling maakt over het strand. Daarna volgen wij ook en onderweg zie je dan altijd wel wat apen, soms zien we een Kingfisher of een Hornbill vliegen en verder de nodige krabbetjes en vrij grote kwallen ook.
Er zijn ook een soort 'witte kwallen' met slierten van wel meters lang die gevaarlijk want zelfs dodelijk kunnen zijn. Zwemmen is dus wat minder aanlokkelijk, helaas. En iedere dag is daar ''de adelaar van Langkwawi" die rondom ons zweeft en af en toe een vliegensvlugge duik doet om met zijn klauwen een vis uit het water te grijpen. O ja, en af en toe zinkt er een onbeheerd bootje naar de bodem en zie je daar ineens 2 mastjes uit het water steken..
september 2020
We hebben samen met de Bella Ciao het plan opgevat om onze lockdown-tijd te gaan benutten met het bouwen van een nieuwe dinghy. We hebben van Mark, een Zuidafrikaanse zeiler, een mal die we kunnen gebruiken dus de benodigde materialen worden opgezocht en opgestuurd (vanuit China - valt nog niet mee in lockdowntijd, maar we hebben tijd.. :)
In afwachting van de bestelde materialen hebben we het regelmatig reuze naar ons zin bij onze nieuwe vrienden Ria & Andre. Ze hebben ongelooflijk werk verzet hier op Langkawi met diverse prachtige authentieke bouwprojecten, waaronder ook hun eigen heerlijke woning boven op een berg met prachtig uitzicht. We gaan regelmatig op de fiets tussen de rijstvelden door naar hen toe, beklimmen daar de heuvel en kunnen dan relaxen in het zwembad, wat poolen, babbelen en soms gaat Monique een handje helpen in de tuin. Mocht je ooit een vakantie in Langkawi willen doen, dan is Sunset Hill the place to be! Deze mensen staan garant voor gastvrijheid en gezelligheid op een toplocatie bovendien en heten je van harte welkom!
oktober 2020
Eindelijk zijn alle materialen voor het bouwen van onze nieuwe dinghy's binnen. We huren een auto voor een maand en gaan als echte werklui met onze koelbox met eten en drinken iedere ochtend vroeg naar onze workshop. Daar is de mal van Mark, die we eerst schoonmaken en waxen om daarna te beginnen met het snijden en op maat maken van de groene schuimplaten. Dat is in 1 zin snel gezegd, maar kost wel wat passen meten en zijn hier al snel een aantal dagen zoet mee.
Alle platen worden genummerd en weggelegd, waarna we kunnen beginnen met het aanbrengen van de 1e laag glasvezel. Dat betekent: overalls, mondkapjes en handschoenen aan, en het is al zo moordend heet in onze werkplaats! Waar zijn we aan begonnen?!?
Vanwege de hitte moet er onder de bezielende leiding van Frits ook nog eens in hoog tempo gewerkt worden, want de epoxy wordt razendsnel warm en dan werkt het dus niet meer. In de nog natte glasvezel gaan dan zo snel mogelijk de genummerde groene schuimplaten. Als dit gedroogd is, kunnen we de dag erna nog eens een laag glasvezel aanbrengen. Intussen zijn onze eigen velletjes al druk aan het protesteren tegen al deze nare middelen en is het dag en nacht jeuk aan armen en benen.
Maar we gaan onvermoeibaar verder: de bootjes moeten nu uit de mal en de boven- en onderzijde moeten op elkaar geklemd worden, waarna er ook weer een laag glas en opoxy overheen gaat. Het begint al wat op een bootje te lijken nu en we kunnen beginnen aan het plamuren, schuren, plamuren, schuren en nog eens plamuren en schuren. Als dan de eerste verflaag wordt aangebracht, krijgen we weer goede moed en we verven, schuren en verven weer een paar dagen verder.
O ja, de bodemplaat en de schotten zijn ook tussendoor gemaakt en met epoxy in de bootjes verwerkt. Hiermee creëren we dan een drietal luchtkamers, waarmee de bootjes in principe niet meer kunnen zinken.
Uiteindelijk beginnen we dan aan de finale afwerking: het aanbrengen van de versteviging voor het motorblok, de rails voor de 'bumper' rondom, het modelleren en snijden van de antislip-patches, het aanbrengen van hijsogen en een stopper en het snijden van het schuim voor de bumper. De antracietkleurige stof laten we uiteindelijk bij een India-mannetje naaien, dat scheelt ons weer een dag.
Als na 6 weken de klus is geklaard, gaat de dinghy op het dak van onze huurauto naar de waterkant voor de officiële te-water-lating. We zijn supertrots en dolgelukkig met het resultaat.
Zeker als ook dinghy 3 wordt verkocht aan de Belgische Tom en onze eigen oude dinghy aan een Australische zeiler in Rebak. Het was dankzij de kennis en vaardigheden van Frits dat we aan dit project durfden beginnen en we zijn er na 6 weken van hard labeur een mooie dinghy en een nieuwe ervaring rijker mee.