top of page

INDONESIA

Torres Strait - Timor & Alor

July 2019

Sailing the Torres Strait (1600 NM)

Na de provisioning in Port Moresby gooien we op 16 juli los en gaan op weg naar Kapung, Indonesia met een rif in het grootzeil en de kleine stagfok uit.

Veel wind, dus we lopen als een trein tot in de ondiepe ‘Torres Strait’ met alweer een narrow escape bij een rif in een bocht met een afsnijdend vrachtschip in het donker.

Het blijft 900 mijl ondiep in de Tarafura Sea met hoge golven, waar de inktvissen in onze bakkes vlogen en we zelfs de geur van de Australische Outback (op dat moment honderden mijlen weg) opsnoven.

We krijgen een ‘freak wave’ tijdens de koffie in de kuip, door de openstaande raampjes zo de bedden in. Alles kletsnat, maar de zon schijnt dus ook zo weer droog.

 

Op donderdag 25 juli zien we na 1600 mijl in de vroege ochtend Timor aan de horizon en gooien voor de stad Kupang ons anker uit.

We moeten letterlijk even landen in dit nieuwe werelddeel, met een hels kabaal om ons heen van houten bootjes met open knalpotten, knetterende brommers en luid toeterende auto’s en vanaf 5 uur ’s morgens galmt natuurlijk keihard het ‘klaaggezang’ van diverse minaretten uit de moskeeen, maar goed Selamat Datang WELKOM IN INDONESIA!

 

 

 

Timor

We zijn in Kupang, de hoofdstad van West-Timor, aangekomen en omdat dit onze eerste landingsplek is in Indonesia zullen we hier moeten inklaren. Ons visum voor twee maanden hadden we al geregeld, maar voor onze reis langs de eilanden hebben we toch nog wat papierwerk bij de diverse instanties te 'handlen'. De diverse rally's naar Indonesia doen voorkomen dat dit erg ingewikkeld is, maar behalve het verschil dat wij zelf naar de kantoren moeten, hebben wij geen verschil kunnen ontdekken en sparen we er honderden dollars mee uit, waar we hier veel leuke etentjes aan over houden :)

We stappen in een van de lokale 'Bemo'-busjes, leuk versierd en met muziek en vrolijke mensen en gaan op pad. Vervolgens zijn we nog niet helemaal op de juiste plek en worden uigenodigd achterop de scooter bij twee behulpzame mannen, we genieten van onze eerste indrukken van Azie. 

 

De volgende dag komt de hele delegatie aan boord voor inspectie: immigratie, customs, health en biosecurity.... ze zijn met 6 man maar liefst. De health mevrouw is een moslimse madam en neemt alle medicijnen die over de datum zijn in beslag Fijn dat zij dit voor ons doet; dat hadden we zelf misschien al eens moeten doen. En wat een geluk dat we deze allemaal niet nodig hebben gehad tot dusver! Maar dan heeft ze ineens een paars zakje in haar hand en kijkt me vragend aan. Huh, wat is dat? Ik kijk en moet lachen.... in Brazilie kregen we tijdens de carnaval gratis condooms uitgereikt en die heeft ze nu in haar handen. Ik leg het haar uit en ze neemt ze gelijk in beslag, hahaha! Zouden ze over de datum zijn of zou dat niet mogen van Allah? Ik kan het haar niet vragen helaas, want ze spreekt geen woord Engels. 

 

Na twee dagen komt onze vriend en fotograaf Christian weer terug aan boord. Het is een gezellig weerzien en we hebben veel bij te kletsen over de afgelopen weken. 

 

Behalve het inslaan van diesel, water en proviand bezoeken we nog een leuke night market, waar we een heerlijke rode vis geserveerd krijgen. Mmmmm, we zijn klaar voor het volgende traject. Op naar het eiland Alor. 

Alor

Onderweg naar Alor hebben we een lekker windje, maar moeten (vooral tijdens de nacht) goed oppassen voor onverlichte fishing attributen. We ankeren niet bij de stad Kalabahi, maar in een rustiger baaitje ervoor. Al snel weten de lokale kindjes ons te vinden... hello Mr! Mrs!!! How are you?! Ze vinden het heerlijk ingris (engels) te praten en sommigen zijn er zelfs best goed in.

Ze leren het op school, dat is wat we de volgende dag ontdekken als we een plaatselijke school bezoeken. Hilariteit alom, maar we worden een klas ingenomen en ontvangen door de directrice, een hartelijke moslim-vrouw die Monique bij haar arm pakt en hand in hand met haar over het schoolplein gaat. Een mooie nieuwe ervaring voor ons, deze ontvankelijke openheid zijn wij niet zo gewoon in Europa. Wat fijn om dit ook te kunnen beleven! De moslimvrouwen hier zijn veel vrolijker, speelser en vrijer dan bij ons en het maken van echt contact is nu echt ineens heel eenvoudig. We hebben een tas vol met engelstalige kinderboeken uit Nieuw-Zeeland bij ons en als de kinderen hebben gezongen en wij over ons zelf hebben verteld, overhandigen we deze aan de lerares. 

 

We bezoeken een 'ancient village', een kampung, met een pracht van een chief en krijgen een heerlijke kop thee geserveerd. Zoals overal in Indonesia zijn de mensen bijzonder hartelijk en vinden ze het ook leuk als er foto's worden gemaakt. Na een snorkelduik bij een mooi strand keren we weer terug naar de Red Max. 

 

In de stad Kalabahi vinden we nog een leuk restaurantje met een prachtige sundowner over de rivier en we ontmoeten een Nederlands koppel dat al een paar jaar backpackend over de wereld reist. Altijd leuk om mede-wereldreizigers te ontmoeten en te horen over de plekken waar we ook nog graag naar toe willen. We hebben een gezellig avond en gaan met de Bemo terug naar onze ankerplek. 

© Red Max photography    |    Red Max webdesign    |     RedMax@live.nl

bottom of page