top of page

Patagonia 6

Puerto Aguirre to Chiloe and Valdivia

Tijd om door te gaan, maar in de baai van Anna Pink is het weer feest met steile goven en wind tegen. In het canal Chacabuco krijgen we ook nog eens 5 knopen tij tegen! Gelukkig kan Monique weer net voor donker aan dikke bomen vast maken, na een stoere strijd roeien tegen de stroom van een grote waterval. We komen in Aguirre, het laatste stadje in de kanalen. Gieren zitten op het kruis van het kleurige kerkhof; we kopen brood en zeilen de volgende dag door canal Moraledo naar Chiloe. Hier in de Golfo de Corcovado zien we als afscheid van onze Patagonische avonturen in de verte de witte ijskappen op het dak van de Andes.

 

We ankeren in de bocht van een rivier in een oase van een lieflijk lanschap. De volgende dag gaan we wandelen en vinden zowaar heerlijk rijpe bramen langs de grindweg.

In een dichte mist vinden we onze weg terug naar open water. Als deze is opgetrokken zien we vissers en grote groepen bruine vogels met daar tussen zeehonden en dolfijnen bij elkaar in opspattend water van enorme scholen vis.

Vanuit onze laatste stop in het plaatsje Quemchi gaan we met een beslagen busje met vrolijke muziek en vol Chilenen naar de hoofdstad Castro. Het is zonnig, we lopen direct naar de waterkant, waar schitterende kleurige paalwoningen kunnen worden gefotografeerd. De overdekte vis- en groentemarkt is een feest om door te lopen. Heerlijk geluncht met vis, salades en frieten wandelen we naar de grote plaza waar een grote houten kerk staat. Alles is van hout ook het volledig interieur, uniek.

 

We ankeren de volgende dag 20 mijl verderop om daar met het juiste tij door het canal Chacao naar de Pacific te zeilen. Het is mooi zonnig kalm weer, maar Patagonia laat ons niet zomaar los. Het wordt weer grijs en met 3 tot 5 meter hoge golven en 30 knopen wind in de kont hotsen en klotsen we de laatste honderd mijl door de nacht naar de baai van Valdivia.

Als we 's morgens verdwaasd binnen spoelen worden we begroet door een mooi geel met rood vissersbootje. Nu nog 10 mijl de rivier op stomen met opgehaalde kiel, want die is op sommige plekken maar 4 meter diep! Uiteindelijk maken we vast aan een hoge houten steiger van Yates club de Valdivia.

 

Hier kunnen we landen en onze inspanningen en gevoelens vol herinneringen verwerken. De komende maand maken we de boot klaar voor de "Big Blue", de oneindige Pacific.

 

 

bottom of page