South Patagonia 1
Puerto Williams to Punta Arenas
Met Toon en Luc vertrekken we in de namiddag vanuit Puerto Williams voor het eerste deel van ons avontuur door Patagonia. Bij een volle maan en prachtige sterrenhemel varen we langs het geelverlichte Ushuaia (Argentinie), dat aan de overkant ligt van de Beagle Channel en waardoor wij nu motorzeilen. Het is een memorabele nacht en zal ook de enige nacht zijn dat we doorvaren, want navigatie door deze ‘kanalen’ is alleen mogelijk bij goed zicht, dus overdag. We hebben aan boord een tweetal kaartsystemen en beide zijn niet nauwkeurig en dus niet betrouwbaar. Het is slechts een hulpmiddel om niet volledig de weg kwijt te raken, wat hier maar heel gemakkelijk zou kunnen.
Het is in de ochtend als we onze eerste caleta binnenlopen. Een caleta is een ‘schuilplaats om gedurende de nacht te ankeren’. Het zijn beschreven inhammen, (denk aan een soort fjorden), waar je kunt schuilen bij slecht weer en ook om gewoon voor anker te gaan voor de nacht. Nou ja, gewoon….. Patagonia staat bekend om onvoorspelbaar weer en dan vooral onvoorspelbare winden. Omdat het zo bergachtig is (en ruiger dan onze Alpen) wordt de wind soms enorm versneld en kan vervaarlijk en uit alle richtingen om je heen waaien. Het is daarom dat we behalve een anker ook altijd lange lijnen (van 100 – 200 m) naar de kant toe zetten om zeker te zijn dat de Red Max (en wij) het volgend daglicht zien. Het is een hele toer! We hebben een drietal containers waar de lijnen in liggen opgerold. De dinghy gaat overboord, Monique trekt haar waadpak aan (vissersbroek waarmee je in het water kunt staan) en de lange lijn wordt aan een boom of steen vastgebonden. Dan roeien naar de andere kant en daar dezelfde onderneming. We zijn er gemiddeld wel een uur mee bezig….
’s ochtends en dan ’s avonds natuurlijk weer, op onze volgende bestemming. Gelukkig is het vroeg licht hier en vaak staan we om vijf uur op om eraan te beginnen. De extra handen van Toon en Luc zijn nu wel heel praktisch.
De caleta waar we binnenlopen, is echter schitterend en maakt alle efforts onmiddellijk goed, zoals dit voor heel onze Patagonia-reis geldt eigenlijk. Er staan wat verlaten huizen; in één daarvan heeft de Vlaamse Annemie gewoond (misschien gezien in het programma van Floortje Dessing ‘aan het eind van de wereld’?). Wij kunnen ons goed voorstellen dat het hier prachtig geweest moet zijn voor haar.
De hierop volgende dagen hebben we minder goed weer. We hoppen wanneer het maar mogelijk is naar een volgende caleta, die steeds weer zo anders en bijzonder is. Het laat zich moeilijk beschrijven en is met niets te vergelijken, een soort oer-natuur die wij helemaal niet kennen en ook zo omvangrijk… het is zo groots, machtig en prachtig en wij zijn de nietige bofferts die dit mogen doorkruisen.
Vele zeehondjes duikelen als dolfijnen met ons mee, we zien walvissen, albatrossen en vele soorten zwanen, ganzen en eenden, waarvan één soort alleen hard kan weg peddelen, maar niet vliegen (peddeleenden).
Van een visser kopen we voor een paar rollen wc papier en een fles wijn ‘centolla's’ (kingcrab), koken die 7 min. En smullen maar.
Door de harde noordwestelijke winden (nog meer dan hier in januari al normaal is, begrepen we later) kunnen we niet zo goed doorvaren en moeten we Toon en Luc in Punta Arenas achterlaten. Met z’n tweetjes zullen we vanaf hier verder gaan naar Puerto Natales.
De foto’s spreken verder voor zich. We hopen dat jullie net zo van dit eerste deel van Patagonia genieten als wij.
