Kaap Hoorn
24 december 2016
Samen met Jan en Veronique zoeven we met een lekker vaartje de Straat van LeMaire voorbij, om uiteindelijk na veel slagen dichter en dichter bij Isla Barnevelt te komen. Het is ongelooflijk, zoveel Hollandse namen als we in deze wateren tegenkomen.
De wind staat, zoals hier gebruikelijk zuidwest, dus besluiten we om Isla Hornos heen te varen zodat we de Kaap ‘echt ronden’.
Intussen is het Kerstavond en het avondzonnetje, dat tussen de wolken doorprikt, geeft de meest prachtige views op de eilanden rondom ons. Het is een ongelooflijk spectacel van licht, wolken en regenbuien. We zijn allemaal onder de indruk van deze kant van Isla Hornos, zoveel mooier eigenlijk dan de beroemde rots, die je altijd op de foto’s ziet.
We maken nog eens een slag en gaan nu recht op de Kaap af, om deze van west naar oost te gaan ronden. Er staat nog altijd een lekker windje en als we eenmaal rond zijn, zullen we hem eindelijk mee gaan krijgen.
De Champagnefles komt tevoorschijn, het bord Kaap Hoorn 24/12/16 gaat omhoog. Yessss!!! We maken snel wat foto’s, maar moeten ook wel de zeiltjes en de kust in de gaten houden hier! Nog even wat opsturen voor wat rotsen en vanaf dat moment vliegt de RedMax ineens weer noordoostwaarts. De Kaap is gedaan; we zijn moe en euforisch tegelijk.
Het is in de loop van de vroege ochtend als we de beroemde Beagle Channel opvaren. Al jaren hebben we ons terdege voorbereid en hierover gelezen… de historische verhalen van de vele Hollandse ontdekkingsreizigers en ook van meer recentelijke avonturiers zoals wij.
Dan nadert Puerto Williams, we gaan langszij de Micalvi en het aankomstbiertje ’s ochtends om 10 uur smaakt ons allemaal wonderlijk goed. We hebben DE Kaap gerond, zijn allemaal safe en sound. Hoezee!!!
I am the albatros, that waits for you at the end of the earth.
I am the forgotten soul of the dead sailors who crossed Cape Horn all the seas of the world..
But they did not die in the furious waves.
Today they fly on my wings to eternity in the last trough of the Antarctic wind.
Poem by Sara Vial, inscribed on the albatros sculpture at Cape Horn.
